Sunday 29 July 2012

Side Trip : travel magazine for random travelers

Uncover the Philippines-- one trip at a time

TRAVEL

I like traveling.

No, no, no.. I LOVE Traveling. For the people who know me personally, they all know what a random type of person I am. I love everything random. I could wake up one morning and decide to just head off somewhere to have my own impromptu adventure. A month ago, I was walking around the Antipolo church area and i suddenly remembered Hinulugang Taktak. This place that used to be the mecca of all "picnics" in luzon, even immortalized in the famous song that goes like *ehem*

Tayo na sa Antipolo
At duo'y maligo tayo
Sa batis na kung tawagin
ay HI (hi) HI (hi) Hinulugang Taktak (Taktak)

I remember my great grandmother singing this song to me when i was still in kindergarten. I saw old grey pictures of her in the pre-war era taken at this place. So I had a sudden urge to go visit Hinulugang Taktak, and after that I found myself driving towards the town of Angono, Rizal to have some exotic food at balaw-balaw, and then a steep climb towards the Angono Petroglyphs.. all in one unplanned, impromptu Sunday afternoon. Random, right?

Since I have a 6 day work-week half of the month, all the holidays, long weekends, and the "rest" days I have should be utilized. I don't know probably because of the cheap airfares and social networking, a lot of people nowadays travel and explore a lot. What sometimes stops us from going places is the thought of being lost because we don't know how to get there or what to do once we get there. Alas, the search for the perfect travel companion begins.

One day while searching for my favorite travel magazine "Travel Time by Susan Calo Medina", I came across a small pocketbook type magazine that had a whole feature on Palawan. Since I was about to visit Palawan that time, I bought it and started browsing through the pages.

That first encounter with Side Trip magazine, got me hooked ever since. It's a relatively small magazine, but don't let the size fool you.. In terms of content, it is definitely bigger than some travel magazines that are double or triple it's size. It isn't full of those paid advertisements and articles about this new hotel opening here, or this new restaurant with a promo there. It's full of itineraries, tips, useful tidbits and features that would really help random trippers like myself.

This new issue I just bought, features the province of Rizal. This got me excited as Rizal is very near Metro Manila. All it needs is a day to travel to and back and experience what this province has to offer. True enough, I think this magazine gave me months worth of traveling on those days that just make me want to hop into my car and drive somewhere. It also has an article about Polilio island, one of the places I would definitely like to visit in the near future. The articles are straight to the point, and would teach you how to best experience the destination. It shows you expected expenses, food to try, hotels or the cheaper alternatives in the area and everything you would need to get there and back. APRUB!

Tara, let's discover our country one trip at a time. Our country is really beautiful with 7,107 different islands to visit. Before we try enjoying and learning about Singapore, Hong Kong, Beijing, Bangkok.. I hope we make a conscious effort to get to know our own motherland first. There are seriously a lot of things to see and experience. It's definitely More fun in the Philippines! Just like what Tita Susan Calo Medina says, "Wag Maging Dayuhan sa Sariling Bayan" (Don't be a Stranger in your own Country)

Side Trip is available at National Bookstore branches and other established bookstores. It sells for just P120 and would be worth keeping.

Saturday 28 July 2012

Charlie's Grind and Grill : Reversed Wings and Wagyu Swag

Charlie's Wagyu Cheeseburger

FOOD

I have work every 1st and last Saturdays of the month, some people would think this is drabby but what really helps alleviate the pain is that my office is right smack in the middle of one of the food districts of Metro Manila. Kapitolyo Pasig

My officemate, whom I shall now forever call as Bonsai, asked me if I wanted to eat out a while ago. Where to? Charlie's Grind and Grill.

Buffalo Wings are usually made by deep frying wing sections unbreaded and then coating it with some vinegar-based cayenne pepper sauce. It then comes served with a bleu cheese dip on the side. But what if we strike that and reverse it? Imagine, deep fried wings coated with a Bleu Cheese based sauce and then served with some spicy red sauce on the side. For cheese lovers like myself, HEAVENLY. 

This is what lured Bonsai and me to Charlie's despite my hesitation. The premise seemed promising and the risk would be worth it.

The only downside to eating in Kapitolyo is the parking. Luckily, we found an empty stretch of space just a few houses away from Charlie's and parked. Tip to those who aren't familiar with Kapitolyo yet, you can park most anywhere except directly outside structural gates. Kapitolyo is a residential area that houses a rising "hole-in-the-wall" type of food district and it's best we avoid getting the ire of the residents. We don't want to come back after a meal and find our tires clamped.

We ordered the half dozen reversed buffalo wings (P265 for half a dozen and P495 for a dozen) and a burger for each of us. Charlie's prides itself for its "handcrafted" burgers and not the commercial type patties that you can buy molded already. Bonsai opted for a Mushroom burger (He says he needs to cut down on the carcinogens after having eaten grilled food for 3 weeks straight) and I on the other hand chose a Wagyu cheeseburger (P205).

When we got inside, there were still only a few people there as it was still quarter to noon. When the last couple left, I got up and changed the channels. I saw the London 2012 Olympics opening ceremonies featured on an Indian channel and figured I wanted to see it.  So I sat down while waiting for our order.

When the Reversed Buffalo Wings came, I immediately got one and tried it. Wow. I relished that moment of the first bite. The deep fried chicken was still crispy and the bleu cheese coating chunky and creamy. Definitely delicious!

The Wagyu Burger came as a surprise. Seriously one of the best burgers I've had in ages. The beef was just juicy and had every right to claim it was of that famous japanese cow. God Bless the Japanese! The yellow bun and the choice vegetables just blended well with the beef. It took on the role of being good support actors that helped tell the entire story and let the Wagyu beef patty rise up and be the star of the show.
 
The worst thing that can happen to any eating spree is when you start thinking that you didn't get your money's worth and the price you paid for the meal would've been better spent elsewhere. I didn't get that feeling a while ago. I felt Charlie's gave us value for the buck and even more. The price might be a bit steep for those who frequent the more popular fast food burger joints but the break from the norms is refreshing and definitely worth it.

That was a perfect lunch right there. I implore my readers to head on over to Charlie's to give this duo a try. Worth the money you will pay for it and more. 

When we left, the Olympics feature was over and I smiled as I figured that the rest of the crowd that was piling up now, would be forced to watch some foreign channel for the rest of their stay there. A lot would be too shy to switch channels thinking that someone amongst them chose to watch that Indian drama series. The Question is, who would stand up and risk offending someone by changing the channels. hehehehe. Awkward and I like it. =)

Charlie's Reversed Buffalo Wings

Thursday 26 July 2012

Si Mang Purding.

SABONG.

Nagsimula ang infatuation ko sa bayan ng Leyte noong bata pa ako. May mini library kami sa lumang bahay namin sa Cubao at meron ditong isang malaking libro na "Philippines : It's Splendor and Glory". Wow. tuwang tuwa ako kapag binubuksan ko ang libro na ito dahil punong puno ito ng mga litrato na nagpapakita sa lahat ng magagandang lugar sa Pilipinas. Matagal ko ding pinagnasaang makapunta sa Cebu para makita ang Basilica ng Santo Nino at ang "Magellan's Cross". Hindi ako makapaniwala na ang isang krus na 400 years old na ay buhay pa at hindi pa inaanay (or so i thought).

Isa sa mga centerfolds ng malaking libro na ito ay ang San Juanico Bridge na nagdudugtong ng dalawang isla ng Samar at Leyte. Ang tinaguriang pinakamahabang tulay sa buong Pilipinas na 2 kilometro ang haba. Grabe. May mga parte pa ng tulay na nakapatong sa mga maliliit na isla. Ibang klase kako, kailangan ko munang makapunta dito bago ako kunin ni Lord.

Mataas talaga ang tingin ko sa isla ng Leyte na naging malaking bahagi ng ating Kasaysayan. Ang lugar na pinag-landingan ni General Douglas MacArthur noong World War 2 para bawiin tayo sa mga Hapon, Ang pinagmulan ni Imelda na isa sa mga pinakamakapangyarihang babae nung kanyang panahon at sa mga magagarang istraktura na ginawa ng mga Marcos nung kanilang panahon ng panunungkulan. Leyte, Isla ng Pangarap.

Nakakagulat naman na may isa pa palang dahilan kung bakit Isla ng Pangarap ang Leyte. Dito din pala nagtatago ang isa sa mga taong bahagi ng mga mahahalagang kaganapan sa Sabong noong panahon ng kanyang kasagsagan.

Papunta kami noon ng aking kasama na si Doc Claire Diaz sa siyudad ng Ormoc nang sumaglit kami sa ilang mga breeder ng manok sa Valencia. Isa sa mga tinigilan namin ay isang tahimik na lalake na kung tawagin ay si Purding. Noong una medyo isang tanong isang sagot lamang siya at napag-usapan namin kung kamusta naman ang kanyang pagmamanok. With any breeder, I figured the way through his heart would be through one hearty chickentalk.

I started probing what bloodlines he had, he mentioned Radios, Gilmores, Yellow-legged Hatches. He then mentioned that he used to go to all the big fights abroad during his heyday. I realized, this man was really well travelled and well versed when it came to gamechickens. He mentioned the huge pot at the Worlds Championships and the like. It was then that I knew we had connected. An old soul like his and a young inquisitive boy like myself struck the gold. We found common ground and he happily went on with his stories from then on. The chickentalk seemed endless.

Parang hindi na ata matatapos ang aming kwentuhan, dire-diretso. Napansin kong na-excite na din si Doc Claire kaya nagrequest na siya na ikutin muna namin ang manukan. Una naming pinuntahan yung kanyang mga breeding materials na halos lahat ay kuha sa Amerika. I especially liked the Radios and the Gilmore Hatches. Ang yabang ng tindig ng gilmore niya. I actually thought it was a leiper hatch pero I would stand by what they say it was. I also saw some oriental looking chickens there and was surprised to find out that it came from Les Melville. Naregaluhan din pala ni Bobby Boles ng manok itong si Mang Purding noong bumibisita siya dito sa Amerika. May iba nga daw na sumubok bumili ng manok kay Bobby sa halagang $3000 pero hindi napagbigyan, pero siya daw dahil nagustuhan siya ni Bobby ay napagkatiwalaan ng walang kapalit na pera.

Nabilib din ako nung tinanong niya ako kung maniniwala daw ba ako na 1960's palang ay may mga Duke Hulsey chickens na dito sa Pilipinas. Naisip ko bigla at naitanong sa kanya kung ito ba ay si "Dr. Javelona ng Pangasinan". Ang sinagot niya ay "Oo, si Raul! Kaibigan ko si Raul and he was one of the first people who imported Duke's chickens. Nabanggit din niya yung panahon na si Biboy daw ay natarian nung nagpapasabong pa ito sa kanyang bahay ay nandoon din siya noong mangyari yun. Apparently dati daw ay mayroong habit ang mga taga Negros na magpalakad pa sa ruweda na tanggal na ang baena bago ibitaw ang mga manok. Ito daw ang ginawa ni Biboy at bigla siyang syinapol ng manok na kanyang bibitawan. Ikinamusta din ni Mang Purding si Boy Jiao at gamit daw nito ang mga manok niya nung nagchampion ito sa World Slasher's noong mid 90's at itanong ko daw kung kamusta ang naging resulta kay Mang Boy nung mga broodfowl na pinadala niya dito. Sabi daw sa kanya ni Mang Boy na isa ito sa mga manok na naging responsable sa pagbalik ng mga BJ Greys sa limelight noong dekada 90.

Doc Claire then mentioned that Nene Abello knew Mang Purding and was one of the people who also got chickens from a certain Ray Westall (?) from New Mexico who happened to be another oil tycoon and you had to ride a helicopter to his place and back.

Who was this meek old man, who only had a few words to say when he wasn't sure he was talking to a fellow chickenman. He was there when a lot of sabong events were unfolding. Travelled extensively abroad, yet is here in Leyte with his chickens rather than basking in the limelight in the big circuits.

He is Prudencio "Purding" Conopio, one of the hidden gems of Sabong.



..... Pruding Conopio's farm in Leyte


Friday 20 July 2012

"Bahala Na Mauban"


 Minsan iniisip ko na hindi ko na kayang magsulat. Tila nakalimutan na ata ng aking kamay sabayan ang tiklada at galaw ng aking utak. Habang sumusubok akong magsulat para isapapel ang aking naiisip ay parang may biglaang "mental block" na laging bumabara sa aking ninanais.

Tila mas madali ata dati nung sapilitan kong kailangang gumawa ng mga akda dahil sa "school requirement". Sana isipin ng aking utak at kamay na ito ay isang school requirement para makisama naman sila. O eto na.

Noong isang linggo lamang ay nakabisita ako sa aking minamahal na bayan ng Mauban. 2007 pa nung huli akong nakapamiyesta. Miss na miss ko na ang "tiangge" na tulad ng aking "mental block" ay bumabara naman sa mga kalsada ng bayan. Para itong ahas ng mga paninda na tuloy tuloy mula doon banda sa lumang Alta na sinehan hanggang sa palengke. Pinggan, itak, damit, boxers (sando), salwal, brip at panty ay nagkalat na tila bagang "hume-hello" sa iyo tuwing ika'y dadaan. Mapapatingin ka tuloy sa iyong suot kung kailangan na ba itong palitan. Kung hindi pa naman ay ang sasabihin mo sa iyong sarili "Minsan lang naman ang pyesta kaya't bahala na, basta ako'y bibili"... Maglalakad ka proud na proud na may supot ka nang dala na ibig sabihin ay nakapamerya ka na. Sosyal ika nga. Tapos ka na sa pyesta. Sa susunod na taon na lang. 


Miss ko rin siyempe ang mga "rides" pang-karnabal na dati rati'y makikita mo banda sa may sea-wall pero ngayon ay nasa looban na ng Stella Maris. Napakalayo lakarin. Pagdating mo doon ay bubungad sa iyo ang mga magkatipan na nakapila sa "Ferris Wheel".. Maliit kesa doon sa nakasanayan natin sa Maynila, at lintik naman sa bilis ang pag-ikot. Parang gusto kang patalsikin talaga ng nagkokontrol doon sa baba. Hindi ko alam kung ito ay "ploy" lamang ng mga kabinataan para mapayapus sa kanila ang kanilang mga "chicks". Malay natin, nalagyan na pala si Manong kontroler. Pgkatapos ng ilang larong piso-piso para manalo ng baso, chichirya at tarzan na bubblegum, larga na kami pauwi. Pinagsisisihan namin ng mga kasama ko ang madugong paglalakad pabalik. Sabi na nga ba dapat ay sumakay na ako ng tricycle. Pero malapit na rin naman kaya't Hala, Bahala na.

Bahala na. Isa yan sa mga laging sinasambit doon sa amin. Minsan tuloy iniisip ko kung ito bang dalawang salitang ito na "Bahala na" ang dahilan kung bakit hindi parin magising ang iba naming mga kababayan. "Bahala na" na ang ibig sabihin ay binibigyan natin ng puwang ang "destiny" na siyang humusga sa kalalabasan ng mga bagay-bagay.

Tulad na lamang ng dinatnan kong pagpapasinaya sa public bath ng Mauban. Ginawa noong 1725 ng isang Kapitan Luis dela Cruz para dalhin ang tubig ng "Batis na Malinaw" sa bayan. Mayroon itong sinaunang daluyan ng tubig na parang isang maliit na "aqueduct" 200 metro ang layo patungo doon sa Paliguang Bayan na nagmistulang lugar ng pakikipagtalastasan ng mga sinaunang Maubanin. Dito nagkekwentuhan ang mga kababaihan ng Mauban habang sila'y naglalaba at dito din nag-aantay ang mga binata para masilayan ang kanilang mga nililigawang dalaga na akay akay ng kanilang mga ina. Kumbaga naging sentro ito ng kwentuhang bayan. Dito marahil nagsimula ang maraming balita at tsismis na bumalot sa buong kabayanan.

Sa wakas kinilala narin ng National Historical Commission ang kahalagahan ng Public Bath na ito na siyang kaisa-isang ganong klaseng istruktura noong ika-walong siglo. Ang mga sinaunang Maubanin nga naman ay masinop at malikhain dahil naisip nilang gawin ito gamit ang mga materyal na matatagpuan lamang sa paligid tulad ng bato, corales at kabibe. Maganda sanang proyekto ng Bayan ng Mauban ngunit mayroon lamang akong ilang mga katanungan at napuna.

Una. Magkano ang Ginastos para sa pagsasaayos nito?
Ikalawa. Ito ba ay pondo ng Bayan ng Mauban o ng National Historical Commission?
Ikatlo. Sino ang nag-research tungkol dito?
Ikaapat. Sino ang Contactor na naatasan na gawin ang pagrerepair na ito?
Ikalima. Ano ang plano ng ating Bayan sa Public Bath na ito?

Yan ang ilan lamang sa mga bagay na pumukaw ng aking pansin noong bisitahin ko ang Public Bath sa araw ng pagpapasinaya nito at ng sumunod na mga araw habang ako ay nasa Mauban. Ang ganitong mga pagrerestore ng mga Historically significant buildings ay mas maganda kung sinasamahan ng maayos na research. Dapat historically accurate ang mga gagawin nating renovation dito. 


Ako ay isang layas na bata. Kadarating palang namin sa Mauban ay lagi akong nag-aakit papunta sa dulo ng aming kalsada doon sa Public Bath. Nag-iikot ako doon at akala ko pa nga ay nakakapagswimming ang mga tao sa loob noong ipunan ng tubig sa gitna. Pagpasok mo palang ay bubungad na sayo ang ulo ng isang Leon, at kung hindi ako nagkakamali doon sa loob at may mga ulo naman ng tao. Nagtataka lamang ako ngayon kung bakit naging isang Ulo din ng Anghel ang nasa harapan ng istruktura. Hindi pa ganoon ka-polido ang pagkakagawa atsaka kitang kita ang kulay asul na PVC pipe na daluyan na ng tubig. Ang dating lakas ng tubig na lumalabas sa bibig ng leon ay parang "dura" na lamang ng mga naglalarong anghel sa dagat. 


Kaya ko gusto malaman ang budget na ginamit para sa pagpapaayos nito ay para makumpara ko kung tama nga naman ang inilabas na pera ng kaban ng bayan sa outcome. Kung ang pagrerepair ng Public Bath ay nasa P50 - P100,000 lamang ay maaaring okay na. Pero kung ang dineklara ditong gastusin ay aabot sa kalahati ng isang milyon pataas, aba magtataka ako. At sana'y magtaka din ang lahat ng Maubanin na makakakita dito.

Ngayon napasinayaan na natin ang Public Bath. Maganda at may dumagdag na naman tayong Historical Marker sa bayan ng Mauban. Ano na ngayon? Kinabukasan, sa mismong araw ng piyesta dumaan ako doon sa Public Bath at ito'y naka-padlock na at walang tubig na dumadaloy, Bagkus ang tubig lamang na naroon ay ang mga kakaunting naipon sa mga batyang yari sa semento na sumasalo sa mga inilalabas ng anghel. Ang proyekto bang ito ay hanggang sa pagpapasinaya lamang? Gumastos tayo ng ilang libo para sa blessing, tapos ano? Papaano nakatulong ang Pagsasaayos nito sa Bayang Mauban? Maaari bang sumalok dito ng tubig ang mga mamamayan ng libre? Maaari ba ulit maglaba dito ang mga binibini ng Mauban? Ang mga kalalakihan ba ay maaaring magsi-paligo ulit sa malamig nitong tubig pagkatapos ng mga gawa? Paano ngayon babawiin ng Mauban ang inilabas nitong pera? Kumbaga isa itong investment at dapat mayroong "Return" at "Income" sa hinaharap. Lahat ba ito ay napag-isipan na bago pa isakatuparan ang proyekto? Pinag-iisipan palang ba ngayon? O kaya'y "Bahala Na" naman ang naging tugon ng mga namuno sa proyekto. 

Dapat sana ang lahat ng pinagkaka-abalahan ng ating Bayan ay tinatawag nating "Sustainable". Dapat lahat ito ay parte ng isang malaking plano para sa Mauban. Hindi basta basta na lamang naisipan at "Bahala Na" kung ano ang kalabasan nito. Maaari po ba naming masilip ang "Marketing Plan", "Short-term" at "Long Range Plan" ng ating mga namumuno para sa Mauban? Ang tubig ba na laman ng Public Bath ay may pinanggagalingang source na sustainable o ito ba ay basta na lamang pinuno ang "reservoir" para lamang may pumatak na tubig sa pagpapasinaya? Ngayong ubos na ang ipong tubig, ano na? Pupunuin ba natin ito ulit para sa pagpapahanga sa bisita? Magkano ang gagastusin natin sa ganitong klaseng pamamaraan? Mas matipid ba in the long-run kung binuhay ko na lamang ulit ang sinaunang linya ng tubig na pinanggagalingan ng tubig? Sana lahat yan ay napag-isipan, kung hindi naman ay mukhang wala tayong patutunguhan.

Waw mahaba na. O siya, pagod na ako. teka at Walang Hanggan na. hehehe. Matapos ko pa ba ito? Madami pa naman akong gustong sabihing mga puna. Ah ewan. "Bahala Na." =)
----imax
CEBU 9:15pm
7/20/12

ay siya nga pala. Happy Fiesta Mauban!

                                ..... San Buenaventura patron ng Mauban